Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Του Ευτύχιου Ν. Παπαδόπουλου
Μηχανολόγου - Μηχανικού

Τα τελευταία χρόνια η υπέρμετρη ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει δημιουργήσει μια τεράστια αντίφαση.
Παρακολουθούμε όλοι μας με δέος τη ραγδαία εξέλιξή της, κυρίως στον τομέα των επικοινωνιών.
Έτσι, απ’ την κρατική τηλεόραση, έχουμε φθάσει στα ιδιωτικά και δορυφορικά κανάλια, στα video και τα DVD, απ΄ τα κλασσικά τηλέφωνα φθάσαμε στα τελευταίας γενιάς κινητά - που δυστυχώς εκτός από ήχο μεταδίδουν και εικόνα - ενώ το γρήγορο internet έχει φθάσει και στο τελευταίο χωριό.
Αναμφίβολα, όλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις, έχουν βοηθήσει την επιστήμη, τις τέχνες και την οικονομία. Η γρήγορη μετάβαση της πληροφόρησης, η λήψη της από πολλούς δέκτες, ο ανταγωνισμός των εν λόγω εταιριών, έδωσε μια νέα ώθηση στην οικονομία, διαμόρφωσε όμως παράλληλα και κάποια καινούργια κοινωνικά δεδομένα.
Οι καλύτεροι «πελάτες» των εταιριών αυτών, είναι οι άνθρωποι της νέας γενιάς. Αυτοί καταβροχθίζουν τα νέα μοντέλα των κινητών και περνάνε ώρες στις οθόνες των PC, σερφάροντας στο internet ή ζώντας στην εικονική πραγματικότητα ενός DVD.
Έτσι λοιπόν, δημιουργήθηκε ένα «νέο κοινωνικό περιθώριο» με καινούργια χαρακτηριστικά: είναι νέοι, έχουν μια minimum επιστημονική μόρφωση, είναι γνώστες της νέας τεχνολογίας-τουλάχιστο ως προς την χρήση της- και συνήθως η οικονομική τους κατάσταση είναι λίγο ή πολύ πάνω από τα όρια της φτώχειας.
Παλαιότερα, οι «κρατούντες» θέλανε πλήθος αμόρφωτων ανθρώπων, οι οποίοι αφενός λόγω της έλλειψης μόρφωσης να αδυνατούν να κατανοήσουν κάποια πράγματα, οπότε να παραμένουν οπαδοί του δόγματος-πίστευε και μη ερεύνα- και αφετέρου να είναι τόσο συμπιεσμένοι οικονομικά, ώστε το άγχος της επιβίωσης να τους αποτρέπει από οποιαδήποτε ενέργεια ή έστω σκέψη ανατροπής του συστήματος.
Με την επικράτηση των νόμων της αγοράς τα δεδομένα άλλαξαν!
Η αγορά πλέον, θέλει πληθώρα μορφωμένων στελεχών, για να μπορούν να παράγουν τα εξειδικευμένα προϊόντα τους, παράλληλα όμως να είναι πολυάριθμα σε σχέση με τις ανάγκες της εργασίας, έτσι ώστε ο νόμος της προσφοράς και ζήτησης να τους κρατάει σε μια άτυπη ομηρία.
Ταυτόχρονα, οι πολλοί «μορφωμένοι» θα καταναλώνουν με βουλημία το προϊόν, που οι τυχεροί συνάδελφοί τους δημιούργησαν. Λέγαμε όλοι μας, τα τελευταία χρόνια ότι η νεολαία είναι το πιο επαναστατικό κομμάτι της κοινωνίας μας… Τώρα πια δεν ξέρω αν είναι το πιο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, σίγουρα όμως είναι το πιο μοναχικό.
Η έλλειψη προσωπικής επικοινωνίας είναι πλέον ορατή σε κάθε τους βήμα. Ο νεολαίος, στον οποίο κανένας δεν έχει προσφέρει- έστω και σε θεωρητικό επίπεδο- έναν εναλλακτικό τρόπο επικοινωνίας, διασκέδασης και ζωής γενικότερα, εκ των πραγμάτων «μονάζει» και αντιστρέφει το ρόλο μεταξύ ανθρώπου και τεχνολογίας. Δεν χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να καλυτερεύσει τη ζωή του, χρησιμοποιεί τη ζωή του για να καλυτερεύσει την τεχνολογία!! Οι προοδευτικές δυνάμεις της χώρας μας δυστυχώς δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στα καινούργια αυτά δεδομένα. Παρέμειναν αγκυλωμένες στις «μπαγιάτικες» αντιλήψεις και αναλύσεις τους, υποβάθμισαν το πρόβλημα και ασχολήθηκαν περισσότερο με την νομή της εξουσίας του οίκου τους παρά με το να αφουγκραστούν τους κοινωνικούς πόθους και παλμούς.
Εάν λοιπόν η αριστερά, σε παγκόσμιο επίπεδο δεν σταθμίσει τα νέα δεδομένα, δεν επαναπροσδιορίσει την στρατηγική της, δεν προσφέρει αξιόπιστη πρόταση και ρεαλιστικό όραμα - πρωτίστως στη νέα γενιά - τότε η πολιτιστική ενσωμάτωση θα είναι πλήρης με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.Εφ΄ εξής, η διαχείριση της καθημερινότητας, θα διαμορφώνεται όχι πλέον από τις επιθυμίες του ατόμου, αλλά από τα χαρακτηριστικά του προς διάθεση προϊόντος.