Τα τζιτζίκια

Οδυσσέας Ελύτης 

Η Παναγιά τα πέλαγα

κρατούσε στην ποδιά της.

Την Σίκινο, την Αμοργο

και τ’ άλλα τα παιδιά της.

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι

γεια σας κι η ώρα η καλή.

Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;

Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί:

Ζει και ζει και ζει και ζει και ζει και ζει και ζει

ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

Απο την άκρη του καιρού

και πίσω απ’ τους χειμώνες

άκουγα σφύριζε η μπουρού

κι έβγαιναν οι Γοργόνες.

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι

γεια σας κι η ώρα η καλή.

Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;

Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί:

Ζει και ζει και ζει και ζει και ζει και ζει και ζει

ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.

Κι εγώ μέσα στους αχινούς

στις γούβες στ’ αρμυρίκια

σαν τους παλιούς θαλασσινούς

ρωτούσα τα τζιτζίκια:

Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι

γεια σας κι η ώρα η καλή.

Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;

Κι όλ’ αποκρίνονται μαζί.

Ζει και ζει και ζει και ζει και ζει και ζει και ζει

ο βασιλιάς ο ήλιος ζει.