«ΣΑΝ ΣΚΙΕΣ ΓΛΙΣΤΡΟΥΝ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ».

Του Γιάννη Τσούτσια υποψηφίου Δημάρχου Βριλησσίων.

Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές κι ακόμη κανένα ζήτημα δεν τέθηκε. Από κανέναν. Η μεθοδική συσκότιση, η γεμάτη πλάνες αποσιώπηση, έχουν κυριαρχήσει. Η κουβέντα σταμάτησε πριν ξεκινήσει. Η εθνική απειλή, η κοινωνική, οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, η διάλυση του κρατικού μηχανισμού, η αγωνία για ανάταξη, αυτό το παρατεταμένο «άλλαξέ τα όλα» που ακούγεται σε κάθε στροφή των γεγονότων, μένουν στα αζήτητα. Λες και τα μεγάλα ζητήματα δεν αποτελούν αντικείμενο των εκλογών, επίδικο της δημοτικής ή της περιφερειακής εξουσίας. Λες και θα μείνουν για πάντα αναπάντητα.

Ο επιβαλλόμενος «από τα πάνω» αποπροσανατολισμός, έρχεται να συναντήσει την αποστασιοποίηση – εξ αιτίας πολλαπλών ματαιώσεων των «από τα κάτω». Αποτέλεσμα, μια συμπόρευση μεταξύ τους, όχι όμως και μια συναίρεση. Οι διακριτές προοπτικές ανάμεσά τους υφίστανται ακόμη.

Την ίδια ώρα η χώρα λιγοστεύει. Κλυδωνίζεται στο χείλος του γκρεμού. Το τοπίο αλώνεται, οι υποδομές καταρρέουν, οι άνθρωποι φεύγουν, οι εφεδρείες εξανεμίζονται. Η πραγματικότητα δεν είναι διαχειρίσιμη και η εικονική πραγματικότητα δεν μπορεί να τα συγκαλύπτει όλα. Τα αφηγήματα της κανονικότητας, του «προχωρούμε», εκσυγχρονιζόμαστε, έχουν καταρρεύσει κι αυτά. Ακόμη και τα προάστια της σχετικής ευμάρειας, σαν κινηματογραφική ταινία, βλέπουν τον χώρο τους να μετατρέπεται σε δυστοπία, η επίπλαστη ασφάλειά τους κυκλώνεται από ασύμμετρες απειλές.

Ωστόσο όταν εγκαταλείπονται οι αυταπάτες, δεν έρχεται αυτόματα και η λύση. Πρέπει να συντελεστεί ακόμη μια μετατόπιση, από το πεδίο της απόρριψης και της δίκαιης καταγγελίας, στο πεδίο των απαντήσεων, στο πεδίο των αληθινών προοπτικών.

Όμως οι απαντήσεις δεν είναι επινόηση, είναι κατάκτηση. Που πάντα μας υπερβαίνει. Κατάκτηση που γίνεται δυσκολότερη, καθώς παντού οι κομματικοί εκπρόσωποι κατανοούν τη στιγμή σαν ευκαιρία για ένταση της καταγγελίας των αντιπάλων τους, για επιθετικά πεσίματα που υποκαθιστούν την αμηχανία. Η αλληλοκαταγγελία είναι ακριβώς ο τρόπος που οι ιδεολογικά και πολιτικά ετοιμόρροποι συγκαλύπτουν τα επίδικα. Των οποίων οι απαντήσεις, είναι από μόνες τους αιχμηρές και κατεδαφιστικές.

Παραλλαγή αυτής της κατάστασης είναι και η προσωποποίηση των αντιθέσεων, όπως αυτή εκφράζεται στους μικρότερους Δήμους. Όπου εκεί, ανοιχτά πλέον, καλούμαστε να διαλέξουμε πρόσωπα με πολυδιαφημιζόμενα προσόντα εργολάβου, τμηματάρχη υπουργείου ή κυνικού διαπλεκόμενου, τα οποία θα εφαρμόσουν επιλογές που αποφασίζονται οπουδήποτε αλλού εκτός από ό,τι σχετίζεται με τις εκλογές ή γενικότερα, με τη λαϊκή παρουσία.

Παρόλα αυτά είμαστε αισιόδοξοι. Όχι γιατί έχουμε εκλογικές αυταπάτες. Αλλά γιατί η συνθήκη προσφέρεται για δράσεις και παρεμβάσεις. Αισιόδοξοι, όχι μόνο γιατί πιστεύουμε γενικά στον αγώνα και τη λαϊκή συμμετοχή, αλλά γιατί αυτά τα δυο, σ’ αυτή τη συγκυρία, μπορούν να συνδεθούν με ευρύτερες αναζητήσεις, για χειραφέτηση, ενάντια στην εκμετάλλευση, την κυριαρχία, την αλλοτρίωση. Με αναζητήσεις για μια άλλη κοινωνική και πολιτική προοπτική.

Αναδημοσίευση από τον "Δρόμο της Αριστεράς".