Συγκριτική αξιολόγηση της Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας.

Των Ελληνικών Περιφερειών (Μέρος 6).

(ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΡΘΡΟ, ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΡΟΣ 5) 

«ΕΞΙ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ»

22. Η μονογραφία με το επιστημονικό περιεχόμενο το οποίο είναι αδιαμφισβήτητο  έφθασε αισίως στο τέλος  της.

Στην αλληλουχία των άρθρων  περιλαμβάνεται  επεξεργασμένο υλικό το οποίο αποτελεί μια «σύγχρονη, ρηξικέλευθη, νεωτερική, άρτια, πλήρη, ολοκληρωμένη και συστηματική» Βάση Δεδομένων για την Ανάλυση της Ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής, της Εθνικής και της Περιφερειακής Οικονομίας.

Ως εργαλείο δημιουργικής σκέψης το περιεχόμενο της μονογραφίας έχει τη δυνατότητα να ερμηνεύει το κακό χθες, να εξηγεί το επαχθέστερο σήμερα και να θέτει τις προϋποθέσεις, τους όρους και τις αιρεσιμότητες (αν βελτιωθούν τα δεδομένα) για τη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο με την ελπίδα και την ευχή ότι  το καλύτερο αύριο εσχατολογικά θα επέλθει πολύ πριν από την Δεύτερη Έλευση.

Το ζήτημα της πολυχωρικής Ανταγωνιστικότητας είναι ένα θέμα το οποίο για πολλούς λόγους δεν τίθεται προς συζήτηση και προς ενημέρωση των πολιτών στις κατά περίπτωση  ευρωπαϊκές, εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές (κατά το «κύλησε ο  τέντζερης και βρήκε το καπάκι» που λέει ο θυμόσοφος λαός).

Αντίθετα, η ατζέντα των εκλογικών αναμετρήσεων βρίθει από αβδηριτισμό («περί όνου σκιάς»), Μαύρη και Φαιά Προπαγάνδα, παραπληροφόρηση, κακόβουλο κουτσομπολιό, κ.λπ. σε συνδυασμό με το κωμικοτραγικό φαινόμενο της αφόρητης  «bullshit-ο-λογίας» κατά το  «Graeculus otiosus et loquax (Αργόσχολος και φαφλατάς Γραικύλος)» που έλεγε ο σπουδαίος Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός Κικέρων.

Πρόκειται για μια αληθή κοινωνικοπολιτική κατάσταση που έχει προ πολλού αποτυπωθεί εναργώς σε πολυάριθμες κινηματογραφικές ταινίες του Ελληνικού και του Διεθνούς Κινηματογράφου, σε πολλά καταπληκτικά Θεατρικά Έργα, σε πολλές ευφυείς Τηλεοπτικές Σειρές  και  σε αναρίθμητα αριστουργήματα της Ελληνικής και της Διεθνούς Λογοτεχνίας.

23. Χρησιμοποιώντας ως δάνεια φράση τον τίτλο του πολύ σπουδαίου έργου του μεγάλου maître της Σημειωτικής Uberto Eco «Έξι περιπλανήσεις στο δάσος της αφήγησης» οι κεντρικές έξι αφηγήσεις της σπονδυλωτής αρθρογραφίας συμπυκνώνονται στα ακόλουθα:

Πρώτον, η Ανταγωνιστικότητα της Εθνικής και της Ευρωπαϊκής Οικονομίας (με την ανάλυση και τη σύνθεση 336 κριτηρίων κατά τη μεθοδολογία του IMD) καθώς και της Περιφερειακής Οικονομίας (με τα 68 κριτήρια της μεθοδολογίας της DG Regio)  αποκάλυψε  την Ανισότητα, την Ανισομέρεια, την Ασυμμετρία, το Χάος, τη Δυσαρμονία,  την Ανισορροπία, την Απόκλιση (αντί για τη Σύγκλιση), τη Μεγάλη Εντροπία και την Αρρυθμία που επικρατούν στην ατελή, στρεβλή, παραμορφωμένη, ελλειμματική, κατακερματισμένη και ανολοκλήρωτη «Ευρωπαϊκή Πολυκατοικία» των πολλών υπογείων, ημιυπογείων, ισογείων, υπερκείμενων ορόφων και των ρετιρέ από πλευράς επιδόσεων της Ανταγωνιστικότητας της Χωρικής Οικονομίας (και όχι μόνον αυτής όπως θα φανεί σε επόμενες αναλύσεις επί άλλων θεμάτων).

Επισημαίνεται ότι στο ίδιο συγκλίνουν και οι απόψεις των διαφόρων «καθ’ έξιν και κατ΄ επάγγελμα Ευρωπαϊστών» οι οποίοι χρησιμοποιούν έναν πιο διπλωματικό και περισσότερο comme ils faut όρο της argot των Βρυξελών για να περιγράψουν το ζήτημα  που είναι γνωστός ως   «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων».

Ενίοτε κάνουν αναφορά και στην «Ευρώπη των Περιφερειών» όπου η «ύβρις του ευρωπαϊκού ψέματος» ξεπερνά όλα τα παγκόσμια  ρεκόρ Guinness  αφού υφίσταται Απύθμενο Χάσμα Επιδόσεων επί παντός του επιστητού μεταξύ των Ευρωπαϊκών Περιφερειών της γεωκωδικής κατηγορίας NUTS2  (Διαπεριφερειακή Ανισότητα) και ακόμη μεγαλύτερο  μεταξύ των Περιφερειακών Ενοτήτων της γεωκωδικής κατηγορίας NUTS3  (Ενδοπεριφερειακή Ανισότητα).

Για τους Δήμους της γεωκωδικής κατηγορίας LAU δεν υπάρχουν τα αντίστοιχα στοιχεία γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για να τα διερευνήσει ή γιατί δεν γνωρίζει πώς να τα διερευνήσει.

Επειδή «ενός ατόπου δοθέντος μύρια έπονται, (Ευριπίδης)» αν στα προηγούμενα προστεθεί και το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι από πλευράς Γεωπολιτικής Σκληρής Ισχύος η «Ψεύδο Ένωση ή η Εικονική (virtual reality) Ένωση» είναι ένα «αποτυχημένο διακυβερνητικό και γραφειοκρατικό μόρφωμα», τότε στους παραπάνω χαρακτηρισμούς θα  πρέπει σίγουρα να προστεθεί και η χλευαστική προσωνυμία «patchwork (κουρελού)» του μεγάλου  maître της Γεωπολιτικής Zbigniew Brzezinski ή ακόμη και το παρωνύμιο (παρατσούκλι) του «Γεωπολιτικού Πυγμαίου ή Νάνου».

Εκεί όμως που το «Ευρωπαϊκό Καραγιαπί» βρίσκεται σε περιδίνηση και vertigo, υποφέρει από λουμπάγκο (οσφυαλγία) και νοσεί από διάφορους τύπους εγκεφαλοπάθειας (ακόμη και των τρελών αγελάδων) καθώς και άνοιας είναι στην περίπτωση της «Ζώνης του Ευρώ = Yalanci, Ψευδής και Εικονική Άριστη Νομισματική Περιοχή».

Το θέμα θα αναλυθεί διεξοδικά σε επόμενα άρθρα αφιερωμένα στη Θέση της Ελλάδας και των Ελληνικών Περιφερειών στο γίγνεσθαι του Ευρωπαϊκού Πύργου της Βαβέλ.

Προσωρινά επισημαίνεται ότι η περίπτωση της Ευρωζώνης που συστάθηκε ως «κομπογιαννίτικο κακέκτυπο» της Θεωρίας των Άριστων Νομισματικών Περιοχών μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια «Αυτοαποκαλούμενη αυθαιρέτως ή Βαυκαλισμένη Ευρωζώνη».

 Κάτι ανάλογο με την περίπτωση των Σκοπίων που βαυκαλίζονται ότι είναι Βόρεια Μακεδονία καθώς και της περίπτωσης  του Κυπριακού Ψευδοκράτους που βαυκαλίζεται ότι είναι Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου. 

Σε γενικές γραμμές το Έλλειμμα Ανταγωνιστικότητας της Οικονομίας σημαίνει αφενός «Ψευδή, Εικονική και Yalanci Ευρωζώνη» και αφετέρου Χρεοκοπία για εκείνο το κ-μ που επιδεικνύει ελλειμματική ανταγωνιστικότητα.

Αυτός είναι λόγος για τον οποίο χρεοκόπησε η Ελλάδα, συνεχίζει να είναι μια Αποικία Χρέους και θα συνεχίσει να είναι για πολλά χρόνια ακόμη (εσχατολογικά ίσως μέχρι τον αιώνα τον άπαντα αν δεν αντιμετωπιστούν σωστά και ειλικρινά οι παθογένειες). 

Δεύτερον,  αυτή η μη κανονική ή η ανώμαλη ή η διαστροφική κατάσταση (σε ότι αφορά στην Ανταγωνιστικότητα και όχι μόνον σε αυτή) αποκαλύπτει την αποτυχία της Πολιτικής Συνοχής, της Περιφερειακής Πολιτικής και της Οικονομικής (Νομισματικής και Δημοσιονομικής) Διακυβέρνησης του «Ευρωπαϊκού Κατασκευάσματος ή Καραγιαπιού ή Πύργου της Βαβέλ». 

Δεν πρέπει κανείς να ξεχνά ότι αυτή η μόνιμη, διαρκής και ατελέσφορη κατάσταση σημαίνει απώλεια πόρων των «ευρωπαίων φορολογούμενων πολιτών» ενώ συγχρόνως είναι αντικείμενο αρμοδιότητας των  πλουσιοπάροχα αμειβόμενων και bon vivant enfant gâté της αποτυχημένης Πολιτικής και της εξίσου αποτυχημένης Γραφειοκρατικής Νομενκλατούρας των Ευρωπαϊκών Θεσμικών Οργάνων. 

Τρίτον, η Ελλάδα ως μια χρεοκοπημένη χώρα και ως ένας free-rider (λαθρεπιβάτης) της Ευρωζώνης (ένεκα των Greek Statistics, των Swaps με την Goldman Sachs και της Μηδαμινής Ανταγωνιστικότητας) που συγχρόνως είναι δυστοπική, αποκλίνουσα, παρεκκλίνουσα και τελεί  υπό το καθεστώς των «5 + 2 Μνημονίων» (τα οποία θα συνεχιστούν επί μακρόν), δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας «πληβείος ή πυγμαίος» από πλευράς Ανταγωνιστικότητας της Εθνικής Οικονομίας. 

Τέταρτον, αυτό σημαίνει ότι στην Ελλάδα  απέτυχε η εφαρμογή της άνωθεν επιβαλλόμενης και συγχρηματοδοτούμενης Περιφερειακής Πολιτικής, Πολιτικής Συνοχής και Οικονομικής (Νομισματικής και Δημοσιονομικής) Διακυβέρνησης καθώς και του Δημόσιου Δανεισμού της χώρας που συνεχώς αυξάνεται.

Δεν απαιτείται να έχει κανείς σπουδαίο Δείκτη Νοημοσύνης για να κατανοήσει ότι δεν είχαν (ως θα έπρεπε να είχαν) ανταποδοτικότητα, return on investment, value for money και επιτελεστικότητα οι εθνικοί και οι ευρωπαϊκοί πόροι που υποτίθεται ότι διατέθηκαν για να βελτιώσουν τις 336 παραμέτρους, συνιστώσες και μεταβλητές της Ανταγωνιστικότητας της Ελληνικής Οικονομίας (και τις 68 παραμέτρους της Περιφερειακής  Ανταγωνιστικότητας).

Ανάλογο έλλειμμα ανταποδοτικότητας  είχαν επίσης και τα δάνεια αστρονομικού ύψους της χρεοκοπημένης χώρας που φέρνουν στο νουν το απόφθεγμα του Μένανδρου «Τα δάνεια δούλους τους ελευθέρους ποιεί». 

Πέμπτον, όταν αυτές οι αποτυχίες συμβαίνουν σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο αναφοράς είναι αυτονόητο ότι ανάλογη αποτυχημένη και υποδεέστερη εικόνα από πλευράς Ανταγωνιστικότητας της Χωρικής Οικονομίας (σε επίπεδο κοινωνίας των ΟΤΑ α΄ και β΄ βαθμού) θα παρουσιάζουν οι κεντρικά εξαρτημένες και δήθεν αυτοτελείς υποεθνικές και οι υποκρατικές χωρικές οντότητες στο επίπεδο των 13 Ελληνικών Περιφερειών NUTS2.

Έκτον, με την εμπειρική προσέγγιση που στηρίζεται στη μεθοδολογία Shift Share Analysis μπορεί σχετικά εύκολα κανείς να συμπεράνει ότι γι’  αυτή τη θλιβερή και εξευτελιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονται όλες οι  Ελληνικές Περιφέρειες την κύρια και πρωτεύουσα ευθύνη φέρει (περίπου κατά 80%) η εκάστοτε Τρόϊκα της Εξουσίας και οι εκάστοτε Κεντρικές Κυβερνήσεις μαζί με τα τμήματα της Γενικής Κυβέρνησης που υπάγονται σε αυτές. 

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση α΄ και β΄ βαθμού (ως τμήμα της Γενικής Κυβέρνησης) ευθύνεται κατά το υπόλοιπο 20% για την αποτυχία, την απαξία και τον εξευτελισμό.

24. Επειδή «οι άνθρωποι πιστεύουν λιγότερο τ’ αυτιά τους απ’ ό,τι τα μάτια τους (ωτα γαρ τυγχάνει ανθρώποισι εόντα απιστότερα οφθαλμών)» όπως έλεγε ο Ηρόδοτος, στα 5 επόμενα γραφήματα μπορεί αυτονόητα  να επιβεβαιωθεί ο περί ου ο λόγος Περιφερειακός Εξευτελισμός της υποδεέστερης Περιφερειακής Ανταγωνιστικότητας των 13 Ελληνικών Περιφερειών σε σύγκριση με τις άλλες 233 Ευρωπαϊκές Περιφέρειες NUTS2  σύμφωνα με τη μεθοδολογία  της DG Regio (με μέτρηση και βαθμολόγηση επί 68 κριτηρίων).

ΕΠΙΜΥΘΙΟΝ

Όλα τα προαναφερθέντα αποκαλύπτουν «σκληρές αλήθειες» σύμφωνα με τη δεοντολογία και την ηθική που πηγάζουν από παροιμιώδη αποφθέγματα, λ.χ. όπως :

«Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ότι είναι  αληθές» κατά τον ποιητή του Έθνους Διονύσιο Σολωμό.

«Μόνο η αλήθεια είναι επαναστατική» κατά τον Vladimir Ilyich Ulyanov Lenin.  

«Γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς» κατά  το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο. 

«Vincit omnia veritas (Η αλήθεια υπερισχύει όλων)». Λατινικό ρητό.

«Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει» κατά το μεγάλο συγγραφέα και νομπελίστα (1957) Αλμπέρ Καμύ.