"Τα Βριλήσσια που θυμάμαι".

Της Αγγελικής Αναστασοπούλου.
Να σας θυμίσω κι εγώ με την σειρά μου ότι η Εθνικής Αντίστασης λεγόταν Βασιλέως Παύλου.
Στην στάση "Περιχαρου" έξω από το κλειστό πλέον Sprider υπήρχε αυτό που ονομάζουμε "μπακαλοταβέρνα", όπως στο έργο "της Κακομοίρας", που την είχαν οι αδελφοί Περίχαροι.
Εκεί που είναι το ψαράδικο "Ιχθύς" και το φωτογραφείο υπήρχε το μαγαζί "Εδωδίμων και Αποικιακών" του Χαϊκάλη.
Πίσω από την εκκλησία υπήρχε τσαγκάρης και τις Κυριακές στον Δήσιο τρώγαμε πάστες.
Η μόνη αναλλοίωτη αξία στο πέρασμα των χρόνων είναι "Ο Σάκης" στην πλατεία.
Τέλος, ο πατέρας μου, που κατοικούσε στα Βριλήσσια από το 1948, μου έλεγε ότι το λεωφορείο το πρωί δεν ξεκινούσε, αν πρώτα ο εισπράκτορας "δεν έπαιρνε παρουσίες"!