Τα τέσσερα στηρίγματα μιας υγιούς οικογένειας.

"ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ" - ΤΟΜΕΑΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΟΚΠΑΔΒ
Τα 4 στηρίγματα μιας υγιούς οικογένειας: Αγάπη, εκτίμηση, κανόνες και επικοινωνία.
Αγάπη
Ένα παιδί που δεν ένιωσε ότι το αγάπησαν οι γονείς του, έχει μια θλιβερή ιστορία: θα του είναι πολύ δύσκολο να αγαπήσει τον εαυτό του. Η αγάπη για τον εαυτό μας μαθαίνεται μέσα από την αγάπη που δεχόμαστε από τους γονείς μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να διδαχτούμε ειναι όμως η δύσκολη εκδοχή.Και βέβαια, ένα παιδί που δεν αγαπήθηκε δεν μπορεί ούτε το ίδιο να αγαπήσει, κι αν έτσι έχει συμβεί στη ζωή του, τι μπορεί να κάνει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους;.
Εκτίμηση
Αν η οικογένεια δεν έχει ένα καλό απόθεμα αυτοεκτίμησης, αν προέρχεται κανείς από ένα σπίτι όπου δεν τον εκτιμούν και δεν θεωρούν ότι αξίζει, δυσκολεύεται να πιστέψει ο ίδιος για τον εαυτό του ότι αξίζει.
Κανόνες
Στην οικογένεια πρέπει να υπάρχουν κανόνες, με τη μόνη προϋπόθεση ότι δεν θα είναι αυστηροί. Οι κανόνες πρέπει να είναι ευέλικτοι, ελαστικοί, αμφισβητήσιμοι, συζητήσιμοι και διαπραγματεύσιμοι. Πάντως, πρέπει να υπάρχουν. Οι κανόνες στην οικογένεια υπάρχουν για να μπορεί κανείς να τους παραβεί και είναι δική μας υποχρέωση να βάζουμε καινούργιους .Η διαδικασία αυτή πρέπει να βασίζεται σε μια χρονική στιγμή που τα παιδιά έχουν μάθει να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν σ” ένα περιβάλλον με ασφάλεια και προστασία.
Αυτό είναι το περιβάλλον της οικογένειας. Οι κανόνες αποτελούν το πλαίσιο ασφάλειας και πρόβλεψης που είναι αναγκαίο για την ανάπτυξη
Επικοινωνία
Είναι αναγκαίο να υπάρχει διαρκής και έντιμη επικοινωνία.
Ουσιαστικό είναι αυτό που ξεκινάει την επικοινωνία, με ερωτήσεις που κάνει κανείς με αληθινό ενδιαφέρον, μέσα από την καρδιά του: Πώς είσαι; Πώς τα πέρασες σήμερα; Θέλεις να κουβεντιάσουμε; Τι σε απασχολεί, πρέπει να μπορεί ο καθένας να ξέρει να ακούει.
Και σ” αυτό το στήριγμα —αποκλειστικά σ” αυτό το στήριγμα—, στηρίζεται η δυνατότητα επανόρθωσης των υπολοίπων
Το σπίτι όπου ζει ένα παιδί , και τα πρόσωπα με τα οποία μοιράζεται την οικογενειακή του ζωή είναι ο "βατήρας" πάνω στον οποίο πατάει για να εκτελέσει το άλμα προς την ενήλικη ζωή του.
Η οικογένεια αποτελεί πάντοτε τον "βατήρα" : πάνω σ” αυτόν τον "βατήρα" στέκεται το παιδί νια να κάνει το άλμα του στη ζωή. Για να βαδίσει, καταρχάς, τον δρόμο της αυτοεξάρτησης και στη συνέχεια, τον δρόμο της συνάντησης με τους άλλους.
Σκεφτείτε, καθώς πάει να πηδήξει από τον "βατήρα" αυτό το παιδί, πιαστεί από κάπου και κρεμαστεί, θα μείνει εκεί να κρέμεται και δεν θα πραγματοποιήσει το ταξίδι του ποτέ.
Θα ήταν ευχής έργο αν βρίσκαμε όλοι κάποτε το θάρρος να πηδήξουμε από τον "βατήρα" μ” έναν θεαματικό τρόπο! Αυτό μπορεί να γίνει φυσικά αλλά μόνο αν ο "βατήρας" είναι υγιής. Αν η οικογενειακή σχέση είναι υγιής! Αν το ζευγάρι των γονιών είναι υποστηρικτικό και η σχέση μεταξύ τους χτισμένη στον αλληλοσεβασμό που συντηρείται από μια καθημερινότητα με όλα τα προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν, που όμως το κάθε παιδί βιώνει καθημερινά (και ας νομίζουμε ότι δεν καταλαβαίνει ή δεν μας ακούει επειδή κοιμάται ή επειδή θα ασχοληθούμε μετά πολύ μαζί του) .
Ο "βατήρας" αυτός είναι που πατάει πάνω στα τέσσερα αυτά βασικά στηρίγματα, τόσο σημαντικά, που αν δεν είναι στέρεα κανένα παιδάκι δεν μπορεί να περπατήσει πάνω του χωρίς να πέσει.
Ας μας προβληματίσει λοιπόν.